Beskid Żywiecki, Pilsko 1557 m n.p.m.

Jesień. Szarówka. Mgły. Słońca brak. Nawet nie można powiedzieć, że jest go jak na lekarstwo, bo od kilku dni nie czułam jego ciepłych promieni na twarzy. W te ponure dni warto czasem wejść na szlak, las w mgle ma, lubiany przeze mnie, tajemniczy klimat. Czasem myślę, że szkoda czasu na takie wędrówki, bez widoków. Czasem jednak przekonuję siebie, że warto. Czasem natura zaserwuje wspaniały spektakl. Tak było 11 listopada 2020 r. na Pilsku.

Informacje praktyczne

Długość trasy: 15,8 km
Czas przejścia: 5:38 h
Suma podejść i zejść: 1021 m
Najwyższy punkt: Pilsko, 1557 m n.p.m.


Przebieg trasy: Korbielów 601 m n.p.m. - Przełęcz Przysłopy 857 m n.p.m. - Przełęcz Buczynka 1118 m n.p.m. - Baza namiotowa Hala Górowa 1174 m n.p.m. - Schronisko PTTK Na Hali Miziowej 1271 m n.p.m. - Hala Miziowa, granica 1395 m n.p.m. - Hala Słowikowa 1484 m n.p.m. - Góra Pięciu Kopców 1533 m n.p.m. - Pilsko 1557 m n.p.m. - Schronisko PTTK Na Hali Miziowej 1271 m n.p.m. - Czarny Groń 1131 m n.p.m. - Korbielów 601 m n.p.m.

Link do trasy>>>

Szlak na mapie turystycznej

 

Trasa: Korbielów – Korbielów | mapa-turystyczna.pl

 

Korbielów 601 m n.p.m.

Przyjeżdżamy tutaj nie tak wczesnym rankiem, około 9:30. Tuż przy drodze 945, początek mają dwa szlaki: żółty i niebieski. Ten drugi wybierzemy na początek, choć szybciej byłoby pójść żółtym. Jednak moja kilkutygodniowa (covidowa) przerwa od gór i chęć urozmaicenia wędrówki, wpłynęły na wybór pętli. Tuż przy drodze znajduje się pojemny parking, który o tej porze nie pomieści wiele samochodów. Płacimy 10 zł i ruszamy we mgłę.

Podczas podejścia na Przełęcz Przysłopy mamy do pokonania 260 metrów podejścia, co na dystansie 2,35 km zapewnia solidną rozgrzewkę albo zadyszkę. :) Szlak wiedzie lasem, gdzieś w oddali powinny pojawiać się jakieś widoki, ale ich nie ma, więc nie mam tego etapu zdjęć.  

 

 

Przełęcz Przysłopy 857 m n.p.m.

Kolejny etap wędrówki staje się o wiele ciekawszy, ponieważ jesteśmy już nie tak nisko. Szeroki uśmiech na twarzy pojawia się w momencie walki słońca z gęstymi chmurami. Na szlaku babie lato, ciepłe kolory trawy i liści, w cieniu widać pozostałości po mroźnej nocy, słońce cholernie mocno razi w oczy. To było mocne i piękne wyjście z mroku. Całe szczęście szlak daje trochę odpocząć naszym nogom i nie jest już taki wymagający. Teraz pracują nasze oczy, które nieustannie kręcą się wokół, bo wędrówka ponad chmurami jest czymś rzadko spotykanym i wyjątkowym.  

 

 

 

Przełęcz Buczynka 1118 m n.p.m.

Zanim do niej dojdziemy przejdziemy przez widokową Halę Uszczawne. Przy dobrych warunkach pogodowych rozpościera się stąd szeroka panorama na Żywiecczyznę i Beskid Żywiecki. W krajobrazie wyróżnia się sylwetka Babiej Góry. W listopadzie Królowa pięknie prezentowała się ponad chmurami.

 

Od przełęczy wędrujemy zielonym szlakiem, który swój początek ma w Sopotni Wielkiej - Mrozkowie. Stąd do schroniska dzieli nas około 2,3 km. Przy szlaku zielonym znajduje się baza namiotowa na Hali Górowej. Pamiętam, kiedy kilka lat temu, w tej okolicy dopadła mnie burza. Pogoda w górach bywa dynamiczna, a majowe burze nadchodzą wcześniej niż w prognozach. Topniejący grad sprawił, że szlaki zamieniły się w niewielkie potoki, a pioruny bijące w okolicy przerażały bardziej z każdym uderzeniem. Wędrowałam wtedy z Basią. Szczęśliwie, decydując się na zejście do parkingu, a nie powrót do schroniska, spotkałyśmy kilku wędrowców wracających z bazy namiotowej. Zdecydowałyśmy się zejść z nimi zupełnie innym szlakiem, do Korbielowa, a nie do Sopotni, jak planowałyśmy. W towarzystwie, nie dość, że było raźniej, to panowie nie szczególnie przejmowali się burzą. Im niżej, tym rzeczywiście było bezpieczniej. Z czasem i ja przestałam się przejmować tym...że zmokłam do suchej nitki, a moje stopy zaliczyły lekcję pływania w butach. :) 

 

Schronisko PTTK Na Hali Miziowej 1271 m n.p.m.

W okolicach Hali Miziowej na liczniku mieliśmy już 7 kilometrów. Znaleźliśmy słoneczną ławkę na skraju lasu, śniadanie z Babią Górą w tle smakowało wybornie. Na deser musieliśmy poczekać do szczytu.

 

Pilsko 1557 m n.p.m.

W drodze do celu towarzyszyło nam wielu wędrowców. Drogę, którą obraliśmy do schroniska, mogę śmiało polecić osobom, które nie lubią wędrować w tłumie. Zdaje się ona być mniej popularną, podczas naszej wędrówki nie spotkaliśmy na niej nikogo. :)

Odcinek z Hali Miziowej na Pilsko jest wymagający. Tutaj odczują go nasze nogi, a obserwacje innych wędrowców potwierdzą ten fakt. Niektórzy w drodze na szczyt muszą odsapnąć, inni powłóczą nogami, a ja lubię wtedy wziąć aparat pod pretekstem zrobienia zdjęcia i czmychnąć gdzieś na bok. :) Niecałe 200 metrów podejścia, niecała godzina, nieustannie słońce w twarz i jakoś tak lepiej na widok krzyża. :) He he znaczy się, że wszelkie trudy podejścia już za nami.

Panorama z Pilska

Widok na Tatry

Kilka relacji z tatrzańskich szlaków:

Wędrówka przez Tatry Bielskie i Wysokie: Przełęcz pod Kopą-Jagnięcy Szczyt-Rakuska Czuba>>>

Tatry Wysokie: Czerwona Ławka-Mały Lodowy Szczyt-Rohatka-Polski Grzebień>>>

Tatry Wysokie, Rysy 2499 m n.p.m.>>>

Widok na Małą Fatrę na Słowacji

Kilka relacji ze szlaków na Małej Fatrze:

Słowacja. Wąwozy Małej Fatry, Mały i Wielki Rozsutec>>>

Słowacja, jesienna Mała Fatra: Boboty-Wielki Rozsutec-Stoh-Południowy Groń>>>

 

Widok na Grupę Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywieckim, na dalszym planie Skrzyczne i Barania Góra w Beskidzie Śląskim

Na szczycie panowała świąteczna atmosfera. Flagi powiewały na delikatnym wietrze. Z każdą chwilą pojawiały się nowe grupy wędrowców. Tak, wędrowały całe rodziny, grupy przyjaciół. Cudownie było poczuć powiew normalności w tych, pełnych sprzeczności, wydarzeniach w nizinach… 

 

Ciekawostki o Pilsku

• Pilsko jest drugim po Babiej Górze co do wysokości szczytem w Beskidzie Żywieckim.
• Przez grzbiet Pilska przebiega granica polsko-słowacka oraz Wielki Europejski Dział Wodny oddzielający zlewnię Morza Bałtyckiego od Morza Czarnego.
• Pilsko po słowacku to po prostu Pilsko. :)
• Nazwa szczytu ma kilka znaczeń. Ludowy przekaz wiąże nazwę z „opijaniem się” orawskich zbójników, którzy mieli zbierać się na szczycie.
• Na najwyższej kulminacji kopuły szczytowej, po stronie słowackiej, znajduje się ołtarz polowy i krzyż ustawione przez mieszkańców orawskiej wsi Mutne (Słowacja).
  

 

Powrót: Schronisko PTTK Na Hali Miziowej 1271 m n.p.m. - Czarny Groń 1131 m n.p.m. - Korbielów 601 m n.p.m.

Ostatnie promienie słońca pożegnaliśmy na Hali Miziowej. Stamtąd dalsza wędrówka do parkingu oznaczała 5 km i ponad 600 metrów w dół. Powrót był równie mglisty, co poranne podejście. Dotarliśmy na parking o 15.30 - więc spędziliśmy 6 godzin na szlak i tylko przez godzinę wylegiwaliśmy się na szczycie.

Taki klimat panował na szlaku od Czarnego Gronia...

W listopadzie jeszcze przez kilka dni mogliśmy obserwować inwersję w górach. Nie ukrywam, że po powrocie do pracy i czekając na kolejny górski weekend, odpalałam kamery internetowe i gapiłam się na góry. :)

Dziękuję za uwagę!
Agnieszka